Dunedin: students, seals en supersteil

Donderdag bar weinig concentratie in het ziekenhuis. Wel nog 1 patiënt gerecruteerd voor t onderzoek maar om half 2 ging ik ervandoor, fietsend naar t vliegveld tegen de wind in, verder dan ik dacht en allemaal niet zo’n handig plan achteraf. Daar stond onze relocation car klaar, gratis, aangezien de auto in Dunedin afgeleverd moest worden. En volgens de mail gratis benzine. Helemaal fantastisch! Helaas toch wat figuurlijke obstakels op de weg. Ik moest een internationaal rijbewijs hebben, had ik niet dus ter plekke nog regelen en 70 NZD lappen. Ook toch maar verzekering bij gedaan, anders pakken ze de 2500 van je creditcard. En benzine gratis? Nee dat moest een foutje zijn. Maar er toch echt, dus konden ze njet omheen en hele weekend op een tank kunnen rijden:) Toen eindelijk op pad. Hortend en stotend reed ik weg in de Mitsubishi, automaat, en helaas niemand die er was om uitleg te geven. Maar bij m'n huis aangekomen, m'n spullen en Femke opgehaald en toen kon t avontuur beginnen!
Onderweg nog 2 lifters opgepikt en na 4,5 uur rijden kwamen we in Dunedin aan. Mijn god wat een heuvels daar. Was toch even scary, hellingen af waar je zonder gas 120 ging en bochten moeten maken in t donker. In Dunedin zelf is de steilste straat ter wereld (die we ook nog zijn opgelopen), dus dat ging wat beloven daar qua hellingproeven! Na een prima nachtje slapen in t Manor house hostel gingen we de volgende dag mountainbiken op Otago Peninsula, een schiereiland voor Dunedin. Vielen die heuvels ook even vies tegen! En als je dacht er een gehad te hebben, kwam er weer een..we zagen t af en toe niet meer zitten, zeker niet toen we naar beneden waren gecrosst naar Sandfly beach (waar allemaal zeehonden waren) en weer omhoog moesten lopen. Helaas pasten wij en 2 fietsen niet bij andere mensen in de auto en alle andere ideeën waren ook niet optimaal. Uiteindelijk een weg afgesneden en gelukkig was t laatste stuk plat. Echt kapot waren we en de verdere middag lekker met de auto rondgetoerd.
Zaterdag ook weer een vol programma, met ontbijten bij de Farmers market (heerlijke aardbeien en stuff bakery), een rondleiding over de eerste mensen die zich in Nieuw Zeeland settelden en de oorspronkelijke bewoners, de Maori, in Nieuw Zeeland in t otago settlers museum en toen weer teug naar t schiereiland om eindelijk pinguïns te zien! Want ik kom niet weg uit Dunedin zonder ze gezien te hebben! We hadden geluk: een privetour! In een 8wiels safaritruck werden we flink door elkaar geschud op weg naar de plekken waar zeehonden (en pups) waren en blue pinguïns in nestjes, gewoon voor onze neus. De gids was helemaal door t dolle- een verschrikkelijk lelijk beest waar mensen 7500 dollar voor neertellen om op Antarctica te zien, de elephant seal had hij gespot. Wij vonden pinguins spotten belangrijker, maar helaas waren de yellow eyed pinguïns zelfs met verrekijker met moeite te zien. Maar de baby pinguins hadden we gezien! Toen naar t verhuurbedrijf op t vliegveld om afscheid te nemen van ons autootje, waarna we nog door de stad hebben gewandeld en terrasje (helaas met regen) gepakt. ‘ s Avonds even gechilled en gekookt in het hostel en ons verbaasd over wat voor rare dingen mensen eten, zoals de 3 chinezen die de pizza met plastic en al in de magnetron deden, en verbaasd waren dat ze hem zo makkelijk konden ombuigen. Een andere Chinees gebruikte de oven om z'n noodlekruiden zakjes te drogen. Verder waren er vooral Duitsers en mister Mario van t hostel zelf die maar al te graag met ons op stap wou, maar helaas we waren al weg. Was een mooie stapavondje: in 3 tenten geweest met een kort nachtje en katertje als gevolg. Zo blij dat we niet hoefden te rijden! Gewoon -met voornamelijk bejaarden- in de toeristische trein konden stappen, waar de grootste uitdaging was onze ogen openhouden om van t uitzicht te genieten. Bijna 3 uur hadden we vervolgens nog in Oamaru, een stadje met veel oude huisjes, winkeltjes en gallerietjes en een haven waar een familiefestijn aan de gang was. Lekker weertje en een prima hamburger die er zeker wel in ging! Nog paar uurtjes in de bus en toen weer in Christchurch, morgen weer een drukke dag op de planning in t ziekenhuis. Was echt een supergeslaagd weekendje!