Busy Bday

Jullie kennen me als een bezig bijtje. Dat ben ik hier ook zeker! Ongeveer elke dag aan het sporten, of het nou Freelatics is met Sarah, mn huisgenootje, wat inhoudt via een app oefeningen zoals springen, crunches, knieheffen, bedenk t maar… of hardlopen in het park hier, wat bijna de grootte heeft van Central park en waar ook vaak foodfestivals worden gehouden en een meer, botanical garden en zelfs een golfclub bevat.

Over balletjes slaan gesproken, ik ben aan het hockeyen bij de hockeyclub van de uni hier. Op dit moment is er zomerhockey, dus kleine partijtjes wat niet veel voorstelt, want slecht een half uur en beginnersniveau stelt niet zo voor. Echter vorige week vroeg een meisje: ‘kom anders meedoen bij de elite-trials’. Nou dat heb ik geweten, voor ik het wist had ik een hesje aan en stond ik te rennnen als een gek op slechts een banaan. Hoog niveau! Eind maart start het seizoen en ga ik waarschijnlijk ‘competitive’ spelen, klasse lager dan elite maar in ieder geval lekker door de week, want de weekenden hou ik veel te graag vrij voor tripjes! Afgelopen vrijdag ging ik met Sarah richting Akaroa, een klein Frans dorpje. We kwamen aan in het donker rond half 10 bij een meer waar je gratis kon kamperen. WIj dachten nog even gezellig wat mensen te ontmoeten, maar nee iedereen lag al in zijn busje of tent. Wij gingen wel door tot 12 met kletsen, wijn drinken en muziek luisteren (niet handig de volgende dag was de accu natuurlijk leeg… gelukkig waren er twee Tsjechen die startkabels hadden). Ook ‘s ochtends (voorzien van een prachtige sunrise) waren wij ongeveer de enige wakkere. We dachten te kunnen ontbijten bij de farmers market in Akaora, maar dat was letterlijk dus niet meer dan 5 kraampjes… het restaurantje tegenover had een uitgebreid menu waarvan ik de blueberry pancakes niet kon weerstaan. Sarah, als Francaise, werd erg blij van de flinke Croque Monsieur op het menu.
Tonnetje rond gingen we op pad voor onze hike, de zogeheten hidden Hinewai reserve hike, en ‘ hidden’ was het ook wel, want we kwamen die 4,5 uur hiken slechts 2 mensen tegen. Begonnen in een botanische tuin van eigenaar Hugh, die we verder niet hebben gezien, alleen zijn berichtjes over het mooie weer. Prachtige stukken bos en jungle, watervalletjes en open plekken met uitzicht. Helaas een paar keer een flinke attack door vliegen die ook nog eens heel veel lawaai maakten, maar verder was het prachtig. De zij-afslag naar het strand was ons toch watt e ver, dus gingen later met de auto daarheen. Het strand bleek echter private te zijn, maar we mochten toch door, als we maar alle 5 de poorten goed sloten ivm koeien en schapen op de weg. Hele onderneming, maar was zeker de moeite waard!
Een uitgestorven strand tussen twee hoge kliffen in. Helaas konden we niet lang blijven, want –afgezien van dat er vervelende jeukvliegjes waren-, moisten we nog een stuk terugrijden en alles doen voor de party vanavond. De jongens hadden zich uitgesloofd (not: er was alleen alcohol gekocht, dus we moesten nog frisdrank halen, schoonmaken, iets van eten koken(pizza check)… uiteindelijk allemaal gefixt –de powernap helaas erbij ingeschoten-, de quacamole en sangria gemaakt, en de party kon beginnen. Was nog steeds superwarm, dus lekker in de tuin!
Was echt verrast door alle cadeautjes en lieve dingen van iedereen. Gait, die bij een Italiaans restaurant werkt, had zelfs een ‘ grand dessert’ voor mij meegenomen vanuit zijn werk en er was zelfs vuurwerk. Met een paar gingen we nog uit, maar stiekem was het leuker thuis.
Volgende dag was ik alweer auto aan het rijden, met de jongens naar t strand (die allemaal niet kunnen of mogen rijden) en daar gebeachvolleybalt, 5 tegen 5 en nog gewonnen ook! ‘s avonds toch nog even een kijkje genomen bij het Lantarn festival. Aangezien het Chinees nieuwjaar was… dus van de dumplings gesnoept, hapje noodles hier en daar en wat curry. Het gezang was niet om aan te horen helaas, maar wel grappig. Vervolgens was er nog een poppenshow en wat circusacts, dus genoeg om te vermaken! Dacht even een goede nachtrust te hebben, maar werd 's ochtends vroeg wakker geshaked. Ik greep de matras vast en jawel, weer een aardbeving, 4.7 dit keer. Hopelijk blijft het wel een beetje hierbij.

Oja vrijdag heb ik nog geblowkart, eigenlijk gewoon zeilen in een kart. Echt heel erg gelachen en degene waarme ik was, vaak voorbij geraced, aangezien hij nog niet door had hoe het zeil werkte, en soms eerder achteruit ging.
Je zult je misschien afvragen of er nog tijd is voor het onderzoek, maar ik ben wel elke dag vanaf 8 in het ziekenhuis, en de kiwistudie gaat nu ook starten. Aangezien ik zelf 1 vd 20 deelnemers ben, mag ik ook 5 dagen alleen via het low FODMAP eten, wat nog best lastig is aangezien in zoveel dingen zuivel, graan of knoflook/ui zit. Maar maandag gado gado met kip gemaakt voor een aantal huisgenoten en dat was heerlijk! De volgende dag kon ik dan de breath test doen, elke 15 min in een zak blazen voor 3 uur. De test vandaag viel me nogal zwaar, want aangezieniz je ook niet mag ontbijten van te voren en ik tussen het lab en het ziekenhuis heen en weer fietste, en nou niet bepaald ‘gentle work’ verrichte,was ik een beetje dizzy. Verder vandaag geleerd hoe je al de breath tests kan verwerken in een machine en kan aflezen, dus dat kan ik in t vervolg ook zelf doen met de patienten. Dit weekend staat ook weer een tripje op de planning, nog niet helemaal duidelijk wat, vanwege het weer, en morgenavond een strandwandeling, met hopelijk een mooie zonsondergang. Ik probeer nog zoveel mogelijk van het lekkere weer te genieten! Al was het de afgelopen dagen rond de 15 graden, dit weekend tikt het in Christchurch in ieder geval weer de 30 aan! Veel liefs en hopelijk komt bij jullie het zonnetje ook af en toe om de hoek kijken☺