"Is there a doctor on board please?!"

Wat een reis. Ik kan jullie nu al een enorme update geven van wat ik alleen al tijdens het reizen hierheen heb beleefd.
Afgelopen weken alle tijd gehad om naar de toe te leven en van iedereen afscheid kunnen nemen, maar kort voorafgaand verliep het alles behalve soepel. Onduidelijkheid over het online inchecken, slechte recensies over zomaar verplaatste vluchten, een koffer die 5 kg te zwaar was en bij het inchecken blijkbaar een visum nodig voor Australië waar ik totaal niet aan had gedacht voor die paar dagen… en als het nog niet erger kon, de eerste overstap op Beijing was 1,5 uur, veel te kort om door de ellenlange douane te komen, bagage op te halen, weer opnieuw in te checken.. gelukkig waren de Chinezen daar erg behulpzaam (al moest het wel 4x herhaald worden voordat ik het begreep. So and then to the right? yes yes light!’ ) Bagage inchecken was te laat, maar ach dan toch als handbagage? Dus achter een Chinees aan naar de handbagage check. No liquids? Nee hoor! (op een aardig gevulde toilettas na haha). Vervolgens door de scan, ja de koffer moest open. Met veel gesteun en geprop want dat ging echt net door de scan. In de koffer toch de liquids eruit. Helaas ook de deo die ik inmiddels wel kon gebruiken na al dat gestrest, gesleep en ge-ren. Nou goed, eenmaal bij de gate (was nog 15 min tot opstijgen), was er weer een behulpzame, nog slechter Engels sprekende Chinees die het beter leek als ik vlucht later had. Maatgoed, uiteindelijk allemaal geregeld, bagage ingecheckt en nogmaals security gehad.
He he. Even rust dacht ik, zo in het vliegtuig. Helaas, dat was me niet gegund. Zat net in mn filmpje en het eten kwam er aan, toen er werd gevraagd of er een dokter of nurse was. Zag niemand nog opstaan, dus toen dacht ik ja, ik ben bijna dokter… ik ga er voor! Eens kijken wat ik kan doen. Ophef rondom een lief oud vrouwtje met dochter (beide geen Engels sprekend) en een vrouw met een weirde blauwglazige bril die iets medisch had gedaan, onduidelijk wat. Het ging om het oude vrouwtje vrouwtje reageerde wel, maar was bleek en bezweet en had een zwakke pols. Eerst maar wat suikerwater. Voorgeschiedenis was amper uit te vragen, maar zo ver ik kon achterhalen via de stewardess was ze niet bekend bij een cardioloog.. Ik kon op dat moment niks doen, alles ging in het Chinees en eerst maar even kijken hoe ze op de suiker reageerde. Toen ik rondkeek in het vliegtuig zag ik dat ik serieus de enige niet-Aziaat was. En reuze interessant natuurlijk, a doctor in the plane. Ik ging maar weer even zitten en had net bijna mn eten te pakken, toen een stewardess bijna in paniek naar mij toe kwam. Viel allemaal wel mee, maar ze hadden nu een bloedddrukmeter te pakken gekregen, en 2 minipotjes medicijnen met Chinezen tekens erop en wat er verder voor kruiden in een een zakje zaten heb ik maar niet gevraagd. Op 1 potje kon ik nog net Nitroglycerine ontcijferen. Bloeddruk was laag, maar pols alweer minder zwak en regelmatig. Mevrouwtje mocht naar business class en ik gaf nog wat adviezen wat gelukkig vertaald en begrepen werd. Hypoglycaemie was meest waarschijnlijk.Haar temperatuur was inmiddels volgens de dubieuze thermometer 35 graden. Vervolgens werd ik haar personal dokter, aangezien zij en haar dochter ook naar Sydney gingen was dat natuurlijk reuze handig voor hen, op de taalbarriere na. Eenmaal uit het vliegtuig werd dat ook nog een groter probleem....Met een flink tempo werd mevrouw voortgeduwd in een rolstoel, onduidelijk hoe wat waarheen (nog langs een dokterspost?) en konden we zo de security overslaan. Als je nog eens iets wilt smokkelen, gouden tip! Ik werd het een beetje zat, mevrouwtje was alweer helemaal vrolijk en had haar kleur terug. Heb ze maar mijn stoelnummer aangewezen, en tijdens de laatste vlucht gelukkig wel wat rust kunnen hebben, want dat was wel nodig voor de dag dat ik aankwam: Australia day! Vergelijk het met sail/Koningsdag (zonder rommelmarkt), maar vooral veel vreten en drinken en muziek. Was heerlijk weer en geweldig om met Carlijn (en later haar vriend Diederik) de stad zo mee te maken. Biertjes bij een beerhouse in Rocks, Thais als avondeten en toen viel ik om van de moeheid..